Arthur de Winter en Erwin L’Ami schudden elkaar de hand bij het begin van hun barrage (foto: Harry Gielen).
NK schaken 2025 in Venlo
Erwin L’Ami en Benjamin Bok sneuvelen
Loek van Wely moet nu tegen de jonkies
Arthur de Winter (17), Liam Vrolijk (23) en Jorden van Foreest (26) zijn door naar de halve finales van het heren NK, net als Loek van Wely (52). Als oudste zal hij nu te stellen krijgen met de aanstormende jeugd, die vandaag luidruchtig van zich deed spreken door onder meer Erwin L’Ami en Benjamin Bok naar huis te sturen. Niet dat ‘King Loek’ gehinderd wordt door vrees. ‘Ik ben in Venlo voor die titel!’
Welke dingen vallen zoal op in de speelzaal, wanneer je de spelers en de stellingen eens bekijkt als gewone schaaksterveling, met een bescheiden aantal ratingpunten achter je naam? Om te beginnen zie je dat er geen verschil wordt gemaakt tussen de dames en de heren. Er staan twee rijen tafels met vier borden per rij. Naast twee heren spelen twee dames, daar weer naast twee heren en tot slot weer twee dames. Je moet het de organisatie van dit NK nageven: ze zijn inclusief bezig.
En hoe zitten de spelers eigenlijk achter het bord? Erwin L’Ami zit voorovergebogen. Zijn tegenstander van vandaag, de 17-jarige Arthur de Winter, leunt met jeugdige bravoure zelfs wat achterover, alsof hij daarmee wil zeggen dat hij niet van plan is zich te laten imponeren in dit eerbiedwaardige gezelschap van 2600+ GM’s. Een gezonde, lovenswaardige instelling.
Loek van Wely houdt de rug wat meer recht. Meest opvallend, misschien wel, is de denkhouding van zijn opponent van vandaag, Ivan Sokolov. Die zit héél ver naar het bord toe gebogen, de armen strijdlustig op tafel gelegd, en met een grimmige blik waardoor je de indruk krijgt dat hij ieder moment een hap uit het bord zou kunnen bijten.
Dan de stellingen, als je als nederige liefhebber halverwege de ronde je blik laat glijden over de borden? Loek had tegen Ivan vakkundig afgeruild. Daar zou Ivan wel niet doorheen komen. Remise, waarschijnlijk. Even later was het al zover. ‘Ik dacht even dat ik wat beter stond, daarna was het niet meer zo duidelijk,’ aldus Loek, nadat Ivan zich erbij had neergelegd dat er geen doorkomen aan was, en dus berustend in zijn afscheid van dit toernooi. ‘Remise was het meest praktische, daar heb ik vervolgens maar op gespeeld.’
Aldus gaf Loek zijn eerste halfje van het toernooi weg. Hij gaat als een speer. Denkt hij de vorm te hebben om het toernooi te winnen, of waagt hij zich niet aan boude uitspraken? ‘Natúúrlijk ben ik met de titel bezig. Het is het enige waarmee ik bezig ben,’ aldus Loek, met een brede grijns. En zo kennen we hem. Geen blad voor de mond en geen onnodige bescheidenheid. ‘Zeker, je moet het van partij tot partij bekijken, maar ik ben hier in Venlo voor die titel.’
Ivan Sokolov was toch teleurgesteld. ‘Had ik gisteren in onze eerste partij maar 17… De7 gedaan in plaats van 17… Db8. Dan had ik heel goed gestaan. De engine geeft het +2 in mijn voordeel. En vandaag was het onduidelijk. Het had alle kanten kunnen opgaan.’
Als hij over de ferme uitspraken van Loek hoort leunt hij achterover en kruist hij de armen. ‘Ach ja, Loek is Loek. Hij praat al dertig jaar zo. Dat zal de komende dertig jaar ook niet veranderen.’
Bij Jorden van Foreest en Thomas Beerdsen stond eveneens weinig materiaal op het bord, toen we halfweegs een blik wierpen. Allebei een toren en een stuk en wat pionnen. Daar zou de vredespijp ook wel gerookt gaan worden, en dan maar wachten op het tweede deel van deze ronde, de barrage, waarbij ongetwijfeld de strijdbijl opgegraven zou gaan worden.
Zo kwam het ook uit. Razendknap versloeg Jorden Thomas met 2-0 in die tiebreak. In het eerste vluggertje liet hij zijn paarden dansen als waren het volleerde dressuurpaarden. Thomas kon de pirouettes en galopwissels op een gegeven moment niet meer aan en moest het bijltje erbij neergooien. In de tweede partij had Thomas een paar pionnen meer, maar Jorden had een vrijpion die hij met zijn zware stukken koesterde en beschermde, en ijzersterk maakte. Het was genoeg om Thomas voor de tweede keer tot capitulatie te dwingen.
Arthur de Winter met wit stond in het middenspel ogenschijnlijk wat gedrongen tegen Erwin L’Ami met zwart, het voelde alsof de laatste de jongeling langzaam aan het wurgen was. En Arthur ging in tijdnood komen. Zou Arthur zijn kalmte weten te bewaren en met zijn jeugdige lef Erwin nog kunnen verrassen? Het leek ongeloofwaardig, maar… toch. Even later bleek Arthur zelfs gewonnen te hebben! Erwin liet zich gaan en verbrijzelde de witte stelling met een loperoffer op h3. Opeens zag het zwart van de stukken om de witte koning van Arthur.
‘Op zich was 27… Lxh3 geen slecht offer, maar toch was het niet zo handig,’ zei Arthur later. ‘Ik had weinig tijd en Erwin dwong me de meest praktische zetten te vinden, wat me ook lukte.’
Op de een of andere manier wist Arthur de belagers van zich af te schudden en tegelijk venijnig door te stoten in de stelling van Erwin. Toen de kruitdampen waren opgetrokken bleek er een witte armada te zijn opgestaan, tegen de zwarte koning van Erwin, waardoor die maar één ding kon doen: de handdoek in de ring werpen.
Dat werd dus ook al een barrage, na de winst gisteren van Erwin op Arthur. Het spektakel was nog lang niet voorbij. In de eerste serie van twee vijf-minuten-vluggertjes gingen beide spelers een keer door de vlag. In de tweede serie van twee barragepartijen won Erwin de eerste en leek het overwicht te hebben in de tweede. Maar terwijl de zenuwen bij Erwin begonnen op te spelen, bleef Arthur doodgemoedereerd en hij tructe Erwin in een vinnig matvalletje.
Daarna werd het sudden-death. In die vijfde barragepartij speelde Erwin op zeker, ruilde zoveel mogelijk stukken af en leek in controle te willen en kunnen blijven. Maar terwijl hij onrustiger werd, verbeterde Arthur onverstoorbaar zijn stelling met elk zetje. Uiteindelijk had Erwin geen andere keus dan opgave en een einde aan zijn toernooi. De winnaar liet ook na afloop geen emotie zien. ‘Hoe ik zo kalm blijf? Nou ja, verliezen is ook weer niet het einde van de wereld. Er zijn ergere dingen. En wat ik verder van het toernooi verwacht? Geen idee, ik weet niet tegen wie ik morgen speel. We zien het wel.’ En weg was hij, alsof hij zojuist een vriendschappelijk potje tegen een leuke oom had gespeeld.
Liam Vrolijk en Benjamin Bok speelden net als gisteren remise. Dus 1-1 in de klassieke partijen. De barrage werd gewonnen door Liam, waarna Benjamin nog minutenlang met het hoofd in zijn handen zat, zwaar aangeslagen.
Bij de dames had Jessica Derksen-Harmsen dapper al haar witte strijdkrachten op de koningsvleugel van Anne Kuipers-Haast gericht. Ze had duidelijk zin om op koningsjacht te gaan. Of ze daar kans voor zou krijgen? Jessica is voor de duvel niet bang, en dat toonde ze nog maar eens. Die koningsjacht, die kwam er, en Jessica won een kwaliteit, maar voor ze de genadeklap kon toedienen, redde Anne zich met eeuwig schaak.
Eveneens bij de dames zette Robin Duson Rolinde den Heijer schaakmat: 2-0 voor Robin.
Anna-Maja Kazarian boekte een overtuigende overwinning tegen Marleen van Amerongen: ook 2-0 voor Anna-Maja.
Machteld van Foreest speelde tegen Colleen Otten. Colleen schoot gisteren, zoals ze zei, ‘twee bokken’ en die partij was dan ook zo voorbij. Vandaag moest Machteld veel harder en langer werken om Colleen eronder te krijgen en dat lukte uiteindelijk niet. Colleen hield stand tot er tenslotte enkel nog twee koningen op het bord stonden.
Zo haalde geen van de vier dames die uit de eerste ronde waren gekomen de derde ronde. Allemaal kregen ze een bye-bye van de speelsters die in die eerste ronde een bye hadden gekregen.
Door Ron Puyn
